อาทิตย์แรกในมะนิลา, ฟิลิปปินส์

เดินทางมาถึงมะนิลาในวันที่ 20 พค ตอนหกโมงครึ่งตามเวลาท้องถิ่น (เร็วกว่ากรุงเทพ 1ชั่วโมง) สนามบินระหว่างประเทศของเขาอารมณ์เหมือนสนามบินภูเก็ต ตรวจคนเข้าเมืองหน้าตาไม่ค่อยเป็นมิตรเลย มีคำแนะนำสำหรับนักเดินทางมือใหม่ เวลาเดินทางคนเดียวแต่งตัวให้ดูดีนิดนึง ถ้าแต่งตัวส่อไปในทางที่ไม่ดีเดี๋ยวจะยาว เดินทางคนเดียวบ่อยแต่ไม่เคยมีปัญหากับตรวจคนเข้าเมืองเลยสักที แล้วอีกอย่างก็คืออย่าทำตัวยุกยิกหลุกหลิกผิดสังเกต อันนี้ก็จะโดนอีกเหมือนกัน

ผ่านออกมาด้านนอกอากาศร้อนวูบ หนีร้อนมาเจอร้อน ถ้าคนไม่ชอบหนาวน่าจะชอบ ค่าเงินที่นี่คือ 1บาท=1.30เปโซ(20/5/13) วันอื่นอาจมีการเปลี่ยนแปลงก็แล้วแต่ ใช้เวลาเกือบชั่วโมงกว่าจะถึงโรงแรมเพราะรถติดมาก! หนีรถติดไม่พ้นจริงๆ คนขับบอกว่าชั่วโมงเร่งด่วนก็ประมาณหนึ่งชั่วโมง ถ้าเวลาปกติก็ประมาณ 20 นาทีถึงโรงแรม นั่นหมายความว่ามันไม่ได้ไกลอะไรเลย! มาถึงโรงแรมก็มีคนรอรับซึ่งก็คือคุณนิดผู้ซึ่งทำงานกับดุสิตมาได้ 20กว่าปีแล้ว เป็นแม่ของทุกคนที่นี่ คอยให้คำแนะนำต่างๆอย่างดี จากนั้นก็ส่งไปห้องพัก 

โชคดีมากที่ได้พักในโรงแรม กินอาหารได้ที่คอฟฟี่ช๊อปของโรงแรม 3 มื้อ ฟังดูอาจจะน่าเบื่อ แต่เรื่องกินไม่เคยเป็นปัญหากับคุณแอนนิต้าค่ะ เพราะกินง่ายอยู่ง่ายมาตลอด 

เช้าวันที่สองมีการแนะนำตัวในห้องประชุมตอนเช้า อารมณ์เหมือนบรีฟตอนเช้าแต่ค่อนข้างจะเครียดกับเรื่องตัวเลขมากกว่า จากนั้นก็มีปฐมนิเทศน์กับแผนกต่างๆ เดินกันรอบโรงแรม จำทางได้ในหนึ่งวัน! ได้มีโอกาสลองเทปันยากิที่ห้องอาหารญี่ปุ่นด้วย ขอบอกว่าเลิศค่ะ!! อิ่มจนจุก! จากนั้นก็กลับไปเดินต่อ... 

วันที่สามมีปฐมนิเทศน์ต่อแต่วันนี้ไปได้ไม่ครบเพราะส่วนใหญ่จะติดประชุม วันนี้มื้อเที่ยงได้ลองอาหารที่ห้องอาหารเบญจรงค์ ร้านอาหารไทยที่ขึ้นชื่อ ถูกใจก็แค่ทอดมันกุ้งกับต้มยำ แต่ผัดไทยังไม่ใช่รสชาติที่ชอบ ของหวานสั่งขนมตะโก้มา ขอบอกว่าอร่อยจริง! มื้อเย็นไปต่อกันที่ห้องอาหารอิตาเลี่ยน กินไปจนเลี่ยนแต่บอกไม่ได้ว่าอร่อยมั๊ย เพราะไม่ได้สั่งอะไรที่ยุ่งยากมากมายเลยไม่สามารถตัดสินได้

วันที่สี่มีปฐมนิเทศน์ต่อเพราะวันก่อนยังไม่เสร็จดี ตั้งแต่โดนปฐมนิเทศน์มาก็มีแต่ข้อมูลเต็มหัวจนคลื่นไส้ จากคนที่ไม่มีประสบการณ์ด้านโรงแรม ตอนนี้มีแต่ภาษาโรงแรมแล้วก็ข้อมูลหนึ่งแฟ้มใหญ่ๆให้มาอ่านเป็นการบ้าน วันนี้มีโอกาสได้ไปเดินเล่นที่ห้างฝั่งตรงข้ามโรงแรม ตื่นตาตื่นใจดีเหมือนกัน มี Forever21 ยี่ห้อโปรดด้วย! ราคาก็พอๆกับบ้านเรา บางอย่างอาจจะถูกกว่า มีโอกาสได้คุยกับเพื่อนร่วมงาน เธอบอกว่าเธอต้องนั่งรถเมล 2 ชั่วโมงถึงบ้านเพราะบ้านอยู่นอกเขตเมือง บางครั้งโชคร้ายก็ยืนไป 2 ชั่วโมงตลอดทาง! คือใช้เวลาสี่ชั่วโมงทุกวันมาทำงาน ทำมาหลายปีจนชิน! บอกเขาไปว่าคนกรุงเทพทำแบบเขาทุกวันไม่ได้หรอก เหนื่อยตายเลย! เธอก็หัวเราะ...

วันที่ห้า ตารางวันนี้ให้อยู่กับ EHK (Executive House Keeping) พูดง่ายๆก็คือแผนกแม่บ้าน เดินตามหัวหน้าทั้งวันตั้งแต่เช้าจนเกือบบ่ายสองถึงจะได้กินมื้อเที่ยง! ลูกน้องเขาบอกว่า Sir Gerry บ้างานมาก บางวันกินข้าวเที่ยงมื้อเย็น (ขอบอกว่าแผนกแม่บ้านที่นี่ส่วนใหญ่จะเป็นผู้ชาย หัวหน้าแผนกก็ผู้ชาย) เข้าใจเลยถึงความทุ่มเทของ Sir Gerry เข้าตรวจห้องที ไม่มีให้พลาดสักจุดสักรอย เช็ดกระจก เช็ดโต๊ะ ละเอียดจริงๆ ขอชื่นชม...เดินตามจนปวดเท้า เพราะใส่ส้นสูงเดินรอบโรงแรม ยอมแพ้... วันนี้มีโอกาสได้คุยกับ HR ที่สัมภาษณ์ พอคุยแล้วรักเลยเพราะเธอให้กำลังใจดีมาก เธอบอกว่าไม่ต้องกดดันตัวเองมากนัก ใช้เวลาเรียนรู้กันไป เธอไม่ได้คาดหวังให้ต้องเป็นเลยใน 1 อาทิตย์ ค่อยๆเรียนรู้กันไป...อยากจะบอกว่าขอบคุณมากๆนะคะ Carol 

วันนี้วันเสาร์ ได้หยุดสักที ตารางทำงานคือ ทำ 6 หยุด 1 ไม่ใช่ปัญหาอะไร เพราะปกติที่ทำงานก็เหมือนบ้านอยู่แล้ว... วันนี้ PR ชวนให้ไปปาร์ตี้ริมสระ แหม มาถึงก็จะให้ปาร์ตี้กันเลย อยากปฏิเสธแต่ก็อดไม่ได้ เดี๋ยวว่าจะแวะไป

ช่วงนี้อาจจะยังไม่ไปเที่ยวไหนไกล เพราะมีการบ้านเยอะมาก รอไว้สักพักก่อนละกันจะเที่ยวให้สะใจเลย!

แล้วคราวหน้าจะมาเล่าต่อว่าชีวิตที่นี่เป็นยังไงบ้าง วันนี้ขอเตรียมตัวไปปาร์ตี้ก่อนนะค่า :D