"พ่อแม่รังแกฉัน"...."My parents spoiled me"

พ่อแม่รังแกฉัน

หลายต่อหลายครั้งเมื่อได้คุยกันถึงปัญหาเกี่ยวกับบุคลิคภาพและนิสัยใจคอ รวมไปถึงพฤติกรรมบางอย่างของเพื่อน ๆ บางคนจะกล่าวอ้างถึงการที่เติบโตมาโดยการเลี้ยงดูที่ถูกตามใจหรือไม่ก็เอาใจใส่มากเกินไปของพ่อและแม่ ในบางกรณีอาจจะตรงกันข้ามคือไม่ได้รับการดูแลเอาใจใส่เท่าที่ควร จึงเกิดพฤติกรรมของการชอบเรียกร้อง การกลัวที่จะไม่มีคนสนใจ การกลัวที่จะไม่ได้รับการยอมรับ รวมไปถึงพฤติกรรมอันชวนปวดหัวอื่น ๆ อีกมากมาย

แต่ถูกต้องแล้วหรือที่เราควรจะโทษพ่อแม่เพียงฝ่ายเดียว การเลี้ยงดูที่แตกต่างกันในแต่ละครอบครัวอาจมีส่วนรับผิดชอบอยู่บ้าง แต่คนเราย่อมจะมีจิตสำนึกส่วนบุคคลด้วย ซึ่งก็หมายความว่าตัวเราเองก็มีส่วนสำคัญที่ทำให้เราเป็นเราอย่างเช่นทุกวันนี้ อีกปัจจัยที่มองข้ามไม่ได้เลยเช่นกันก็คือสภาวะแวดล้อม เพื่อนฝูง คนรอบข้าง ทุกสิ่งเกี่ยวข้องและมีผลกระทบกับการพัฒนาบุคลิคภาพของเราอย่างมาก

บางคนอาจจะรู้อยู่แล้วว่าฉันเกิดมาเป็นลูกคนเดียว และการเป็นลูกคนเดียวย่อมตามมาด้วยคำว่า “ถูกตามใจจนเสียคน” พ่วงท้ายมาด้วยเสมอ พ่อกับแม่ฉันไม่เคยตามใจฉันเลยแม้แต่น้อย ถ้าผิดคือผิดและต้องถูกทำโทษเหมือนเด็กคนอื่นๆ ทั่วๆ ไป บางทีอาจจะมากกว่าเสียด้วยซ้ำ วันเกิดก็ไม่เคยได้ของขวัญที่ฟุ่มเฟือยและสิ้นเปลือง อย่างมากก็แค่ออกไปกินข้าวนอกบ้านตามประสาพ่อแม่ลูก ดังนั้นแล้วของขวัญวันเกิดของฉันจึงแทบจะนับชิ้นได้ แม่ไม่เคยสอนให้ฉันเป็นคนฟุ่มเพื่อย ฉันเข้าโรงเรียนประถมในวัดซึ่งสอนให้ฉันรู้ว่ายังมีเด็กอีกหลายคนที่ด้อยโอกาสมากกว่าฉัน แม่สอนให้ฉันมีวินัย ต้องรับผิดชอบและดูแลตัวเอง เมื่อเข้าม.ปลายก็ทำงานพิเศษช่วงปิดเทอม พูดได้ว่าชีวิตลูกคนเดียวของฉันไม่เคยได้อะไรมาง่ายๆ จึงทำให้ฉันรู้จักคุณค่าของชีวิต

ส่วนจิตสำนึกและสามัญสำนึกส่วนบุคคลเป็นเรื่องที่ต้องเรียนรู้และพัฒนาขึ้นเองด้วยตัวบุคคล ไม่สามารถสอนกันได้ จริงอยู่ว่าฉันต้องรับผิดชอบดูแลตัวเองมาตลอด แต่ฉันก็ไม่เคยเอาเปรียบใคร ไม่เคยเหยียบหัวใครเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ นั้นคือจิตสำนึกที่ฉันได้เรียนรู้

การที่ได้อยู่ในโรงเรียนวัดทำให้ฉันติดนิสัยพูดคำหยาบคายมาจากเด็กคนอืนๆ แต่นิสัยเสียอันนั้นก็หายไปเมื่อฉันเข้าเรียนมัธยม ฉันมีเพื่อนหลายคนที่กินเหล้า สูบบุหรี่หรือแม้แต่ใช่ยา ฉันเคยกินเหล้าและสูบบุหรี่บ้างเป็นครั้งคราว แต่เรื่องยานั้นฉันไม่เคยแตะต้อง ฉันไม่เคยคิดว่านั้นคือสิ่งจำเป็นสำหรับชีวิตของฉัน และฉันก็ไม่จำเป็นต้องใช่สิ่งเหล่านั้นเพื่อที่จะได้เข้ากลุ่ม คนเราทุกคนมีทางเลือกและฉันเลือกที่จะเดินออกมา ฉันไม่ได้ตัดสินว่าพวกเขาผิดที่ทำแบบนั้น เพียงแต่ฉันขอไม่เลือกเดินตามเส้นทางของพวกเขาก็เท่านั้นเอง คนเรามีทั้งข้อดีและข้อเสีย เลือกที่จะคบในข้อดีของเขาและมองข้ามข้อเสียไปซะ จะทำตามอย่างเขาหรือไม่นั้นก็แล้วแต่

ทุกวันนี้ฉันพอใจและภูมิใจในความเป็นตัวตนอย่างที่ฉันเป็น ฉันมีความเป็นตัวของตัวเองค่อนข้างสูง ฉันคงต้องขอบคุณพ่อและแม่ของฉันที่มีส่วนเลี้ยงดูฉันให้เติบโตมาเช่นทุกวันนี้ แต่ตอนนี้แม่ของฉันอาจจะรู้สึกน้อยใจอยู่นิดๆ ที่สอนฉันมาแบบนั้น เพราะฉันไม่ค่อยได้ใช้เวลาอยู่กับท่านมากนักอย่างที่ท่านต้องการ ด้วยความที่ฉันเป็นคนรักอิสระมากเกินจึงชอบที่จะมีเวลาเป็นส่วนตัวมากกว่า แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะละเลยท่านแต่อย่างใด

คราวหน้าหากจะโทษพ่อแม่ที่ท่านทำให้เรามีนิสัยแย่ๆ ทั้งหลายแล้วละก็ ลองคิดทบทวนดูอีกที่ ว่าเราเองก็อาจจะมีส่วนผิดอยู่ด้วย พ่อกับแม่คงไม่ได้อยู่ให้เรากล่าวโทษท่านได้ตลอดไป และเมื่อถึงวันนั้นแล้วเราจะนึกเสียใจ

My parents spoiled me…

There’s several times when we've talked about our personality, some of our bad habit and the behavior. Some people will claim to be the fault of their parent by raising them in the wrong way, indulgent and spoiled them too much. In some cases, the opposite is that parent isn’t attentive enough. Then it comes to the behavior of demanding, the fear of not be wanted, the fear that will not be accepted, crying out for attentions including some other behaviors which cause so many headaches to people surround them.

However, is it the right thing to do to blame our parent unilaterally? Parenting differently may have some responsibility but we surely will have our own subconscious. This means that for ourselves, it is of particular importance to make us like we are today. Another factor that can probably affect us as well is the environment, friends, and acquaintances. This is all relevant and affected the development of the personality.

Some people may already know that I was born an only child. As an only child, we always have a sticker on our back said that "Spoiled Brat”. But my mom and dad never indulge me even less. If I did something wrong then I must be punished like any other normal child, perhaps even more. I’ve never gotten any extravagant and wasteful birthday gift at all. It's just great to eat outside with parents on my birthday and that's the best gift ever. My mom never taught me to be wasteful and to be not used to of all the luxurious. I went to primary school where locates in a temple area and also patronage by the temple, which lets me know that there are many children less fortunate than me. Mom’s always taught me discipline, be responsible and take care of myself. And during school holidays, I worked as a part time job in shopping mall for my small saving. I can say that my life as only child, nothing comes easy and it makes me know the value of life.

The personal consciousness and awareness is the need to learn and develop by oneself, it cannot be taught. It’s true that I have always been responsible for myself but I have never taken advantage of anyone. I have never stepped on anyone to get what I want and I’ve never back-stabbed. That's the self-consciousness I've learn.

There was the time in primary school when I developed some bad behavior such as so many slang words, swear words and so on. But luckily it vanished when I went to high school. I have several friends who drink, smoke or even use drug. I used to drink and smoke occasionally. But that’s all, I've never touched drugs. I never thought that it was essential for my life. And I don’t need them to be accepted. Everybody has a choice and I chose to walk out of that scene. I didn’t judge that what they did was wrong but I just would not choose the same path as them. People are both advantages and disadvantages, befriend with them because of their goodness and overlook the badness. If you want to be like them or do like them, that’s your choice.

Today I am happy and proud to be myself as I am. I am highly independent now that my mom might feel a little bit on offense teaching me the way she did. Because I do not feel the need to spend time with her as much as she wants. I just love to keep the distant and cherish my privacy but it doesn’t mean that I completely ignore her.

Next time if you want to blame your parents for making you the person you are now, think twice. We also have a responsible for that and we share the blame. Parents won’t be able to take all your accusation forever, and when the time comes then you will be regret to do so.

Live & Love,

Yosita Anita V.