ชีวิตในมะนิลา ตอนที่ 2...

อยู่ที่นี่มาเกือบเดือนเพิ่งได้เจอซูเปอร์มาเก็ตที่ของถูกกว่าที่ๆไปประจำ ห้างและซูเปอร์ SM มันอยู่ฝั่งตรงข้ามโรงแรมพอดีเลยไปซื้อของที่นั้นทุกครั้ง หารู้ไม่ว่า Landmark ที่ห่างไปอีก 1 ห้างมีซูปเปอร์ที่ขายถูกกว่า อยู่ไปนานๆคงฉลาดขึ้นอีก... 

โชคดีมากที่โรงแรมอยู่ใกล้ห้าง ต้องขอเรียงลำดับให้ฟังเลยว่ามีห้างอะไรบ้าง 1.SM 2.Glorietta(1-4) 3.Glorietta5 (แยกออกมาต่างหาก) 4.Landmark 5.Greenbelt(1-5) ทุกห้างมีทางเดินเชื่อมถึงกัน จึงทำให้ง่ายมากต่อการช้อปปิ้ง(สำหรับคนที่ชอบช้อปปิ้ง) แต่ต้องขอเตือนว่าถ้ามาช้อปปิ้งที่ฟิลิปปินส์ท่านอาจเกิดอาการหงุดหงิดใจได้ง่ายๆ เนื่องจากที่นี่ใช้พนักงานเปลืองมาก มีจำนวนพนักงานเยอะพอๆกับลูกค้า เมื่อเดินเข้าไปใกล้พนักงานจะรีบเดินเข้ามาหาทันที ปกติเป็นคนชอบเดินดูไปเรื่อยๆไม่ชอบให้ใครมายุ่งวุ่นวาย เมื่อมาเดินห้างที่นี่จึงเกิดอาการรำคาญได้ง่ายๆ แต่เมื่อใดก็ตามที่ต้องการถามเรื่องของ หันไปไม่มีใคร ดูเหมือนมันจะเป็นหลักการปกติของพนักงานห้างทุกที่...

ยังไม่มีโอกาสได้ไปไหนไกลๆเพราะตารางงานที่ยาวถึง 6 วันต่ออาทิตย์ เมื่อวานน้องคนไทยที่ทำงานที่โรงแรมเหมือนกันบอกว่าถ้าจะไปไหนกันต้องออกจากโรงแรมตอนตีห้า แล้วกลับในวันเดียวกัน ฟังดูทรหดแต่ถ้าเกิดอาการอยากเที่ยวเมื่อไหร่ยังไงก็ยอม!! ตั้งใจจะไปบาเกียว(เมืองเกิดของแม่) แต่บอกว่าต้องนั่งรถไป 6 ชั่วโมง ได้เที่ยวหนึ่งวัน... ไม่ลองไม่รู้...

เมื่อวานได้ไปเอาท์ติ้งกับโรงแรม พนักงานทุกคนคึกคักกันมาก คงรอโอกาสนี้กันมานาน เห็นพูดถึงตั้งแต่อาทิตย์ที่มาถึง (แล้วตอนนี้จะมานั่งตื่นเต้นเรื่องอะไรกันต่อดีล่ะ!) ทุกคนเล่นน้ำและดื่มกันเต็มที่ บางคนเมาก่อนที่จะถึงสถานที่จริงด้วยซ้ำ สถานที่จัดงานมีชื่อว่า Club Balai Isabel ที่ Batangas ตอนเช้านั่งรถจากโรงแรมไปประมาณชั่วโมงครึ่งก็ถึง แต่ตอนกลับก็เกือบสามชั่วโมงเพราะรถติด ต้องขอบอกว่าชั่วโมงเร่งด่วนที่นี่ติดหนักมาก คนกรุงเทพมาเจอที่นี่คงเหนื่อยใจ... เสียดายที่มาครั้งนี้ไม่มีชุดว่ายน้ำติดมาก็เลยไม่ได้ลงเล่นน้ำ ได้แต่นั่งกินลมชมวิวแล้วก็ถ่ายรูป งานนี้ขอดื่มแบบเบาๆ แค่เบียร์ 2 กระป๋องกับแบรนดี 1 shot กับท่าน GM... ไม่มี Breezer ที่ชอบ ไม่งั้นคงยาว...

ห้าวันที่ผ่านมามีเทศกาลอาหารฟิลิปปินส์ที่โรงแรม เนื่องในโอกาส Independent Day ได้ชิมทุกอย่าง ต้องขอบอกว่าชอบ โดยเฉพาะยำมะเขือยาว รสชาติคล้ายๆยำมะเขือยาวบ้านเราแต่ของเขาจะเปรี้ยวอย่างเดียว แต่กินดูแล้วก็สดชื่นดีแก้เลี่ยนได้ เข้าใจว่าอาหารฟิลิปปินส์จริงๆอาจจะไม่เป็นแบบนี้ก็ได้ แต่ได้ลองแบบนี้ก็อร่อยดี ถ้ามีโอกาสก็จะขอลองอาหารแบบพื้นบ้านแท้ๆดูบ้าง

หลังจากที่ได้เรียนรู้และสังเกตการณ์มาเกือบหนึ่งเดือน ทำให้ได้รู้ว่าการเป็น Duty Manager ของโรงแรมมันหนักหนาสาหัสขนาดไหน โรงแรมใหญ่ขนาดนี้ถ้าช่วงที่มีแขกมาพักเยอะๆ จะเจอปัญหาร้อยแปดพันเก้า แขกเจ้าปัญหา แขกที่น่่ารัก บางวันที่ยุ่งมากนี่แทบจะไม่อยากได้ยินเสียงโทรศัพท์ แต่ก็ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ดี ต้องขอขอบคุณดุสิตธานี มะนิลาที่ให้โอกาส ขอบคุณทุกคนที่คอยช่วยเหลือและคอยแนะนำ ในตอนนี้อาจจะยังต้องใช้เวลาปรับตัว แต่ถ้าได้ทำงานทุกวันมันคงจะต้องเก่งเองขึ้นแน่นอน

ในช่วงนี้อาจจะยังไม่เจออะไรที่น่าตื่นเต้น แต่ถ้ามีอะไรน่าสนใจรับรองว่าจะต้องเอามาเล่าให้ฟังแน่นอน ตอนนี้ขอตัวไปทำงานก่อนนะ :)