ชีวิตในมะนิลา ตอนที่ 3...

ตอนแรกว่าจะลงบล็อคอีกอันนึงก่อน แต่อันนั้นยาวมากและก็ยังเขียนไม่เสร็จ จึงแยกอันนี้ออกมาต่างหาก

อยากเขียนเป็นภาษาอังกฤษด้วย แต่ช่วงนี้ความขี้เกียจเข้าครอบงำ ขี้เกียจมานั่งหาคำศัพท์ ขี้เกียจมานั่งแต่งและเรียบเรียงประโยคเป็นภาษาอังกฤษ...

พูดถึงเรื่องภาษาอังกฤษ ตั้งแต่มาอยู่นี่ต้องมีการปรับหูและความสามารถในการฟังของตัวเองใหม่ แรกๆเกือบขาดความมั่นใจ คิดอยู่เสมอว่าเราฟังไม่ทันจริงๆหรือคนฟิลิปินส์พูดเร็วมากกันแน่!!! พยายามฟังอยู่หลายรอบจนยอมแพ้และบอกเขาว่า "Can you repeat it again, slowly?!" ประมาณว่าพูดช้าๆกันหน่อยได้มั๊ย ฟังไม่ทัน!!! 

สิ่งที่ตรงข้ามกันมากก็คือวิถีชีวิตที่ค่อนข้างเรื่อยๆ ชิลๆ คือประมาณว่า ชิลไปรึเปล่าค่ะ!! แม้กระทั่งคนประสานงานกับสถานทูตเมื่ออาทิตย์ที่แล้วยังบ่น ว่าคนที่นี่ชิลมากจนเค้างง!! แต่งตัวกันธรรมดามากในขณะที่คนไทยเราใส่สูทผูกไทเรียบร้อยกันเต็มยศ!! ตอนที่สัมภาษณ์งานกับที่นี่ก็เหมือนกัน รออยู่สามอาทิตย์กว่าจะสัมภาษณ์กันเสร็จกว่าจะรู้ผล ตั๋วเครื่องบินก็รอไปจนอีกสามวันจะเดินทางอยู่แล้วถึงจะได้!!! วันนี้ก็เพิ่งจะไปตามหาเสื้อผ้าที่ส่งซักไว้ตั้งแต่วันเสาร์ที่แล้ว เมื่อวานตกใจมากที่เห็นว่ายังไม่เอามาส่ง พอลงไปตามก็ปรากฏว่าเสร็จแล้วแต่ตามหาชุดไทยซึ่งมันหายไป (คือส่งชุดไทยคืนมาก่อนเพราะต้องใช้ แล้วก็ไม่มีใครทิ้งโน๊ตไว้ว่ามันหายไปไหน!!) ถ้าไม่ไปตามก็ไม่รู้ใช่มั๊ย?!? พยายามทำใจแล้วก่อนมา แต่ยังเคืองอยู่...

ความชิลกับความอารมณ์ดีและรักในเสียงเพลงมันควบคู่กันไป เวลาไปเดินห้างคุณจะได้ยินพนักงานห้างร้องเพลงไปทำงานไปเป็นเรื่องปกติ ทุกคนร้องกันอย่างเปิดเผย แม้กระทั่งพนักงานที่โรงแรมที่ทำงานอยู่ก็ไม่เว้น จะว่าคนฟิลิปปินส์เป็นชาติที่รักเสียงเพลงและรักการร้องเพลงก็คงจะไม่ผิดอะไร มันก็ดีอย่างที่ทำให้ไม่รู้สึกเครียดเกินไปเวลาทำงาน เราเพิ่งมาจึงยังไม่ชิน

เรื่องสุดท้ายวันนี้อาจจะเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อแต่คิดว่าการที่ได้มาอยู่ที่นี่มันคงเป็นพรหมลิขิต (Destiny) ที่ทำให้ได้งานที่นี่ ได้กลับมายังบ้านเกิดของแม่ พูดไปบางคนอาจจะไม่เชื่อแต่อยากบอกว่า ที่โรงแรมนี้ที่ทำงานอยู่ สถานที่บางแห่งที่มา แอนท์เคยฝันเห็นมันมาก่อน... ตอนแรกอาจจะยังไม่รู้สึก แต่บางครั้งมันแวบเข้ามาว่าเราเคยเห็นมาก่อน เคยมาที่นี่มาก่อน... แปลกดี เคยเกิดขึ้นแบบนี้หลายครั้ง แต่ทุกครั้งที่ระลึกได้ก็ยังคงรู้สึกอัศจรรย์ใจไม่หาย... มันคือเรื่องจริง มันเกิดขึ้นจริง มันมีอยู่จริง ไม่ใช่แค่ความฝัน...





Comments

Popular posts from this blog

Anxiety attack...are you kidding?

Friend...