A lot more like "Love"

ตอนแรกว่าจะลงบล็อคอีกอันนึงก่อน แต่อันนั้นยาวมากและก็ยังเขียนไม่เสร็จ จึงแยกอันนี้ออกมาต่างหาก อยากเขียนเป็นภาษาอังกฤษด้วย แต่ช่วงนี้ความขี้เกียจเข้าครอบงำ ขี้เกียจมานั่งหาคำศัพท์ ขี้เกียจมานั่งแต่งและเรียบเรียงประโยคเป็นภาษาอังกฤษ... พูดถึงเรื่องภาษาอังกฤษ ตั้งแต่มาอยู่นี่ต้องมีการปรับหูและความสามารถในการฟังของตัวเองใหม่ แรกๆเกือบขาดความมั่นใจ คิดอยู่เสมอว่าเราฟังไม่ทันจริงๆหรือคนฟิลิปินส์พูดเร็วมากกันแน่!!! พยายามฟังอยู่หลายรอบจนยอมแพ้และบอกเขาว่า "Can you repeat it again, slowly?!" ประมาณว่าพูดช้าๆกันหน่อยได้มั๊ย ฟังไม่ทัน!!!  สิ่งที่ตรงข้ามกันมากก็คือวิถีชีวิตที่ค่อนข้างเรื่อยๆ ชิลๆ คือประมาณว่า ชิลไปรึเปล่าค่ะ!! แม้กระทั่งคนประสานงานกับสถานทูตเมื่ออาทิตย์ที่แล้วยังบ่น ว่าคนที่นี่ชิลมากจนเค้างง!! แต่งตัวกันธรรมดามากในขณะที่คนไทยเราใส่สูทผูกไทเรียบร้อยกันเต็มยศ!! ตอนที่สัมภาษณ์งานกับที่นี่ก็เหมือนกัน รออยู่สามอาทิตย์กว่าจะสัมภาษณ์กันเสร็จกว่าจะรู้ผล ตั๋วเครื่องบินก็รอไปจนอีกสามวันจะเดินทางอยู่แล้วถึงจะได้!!! วันนี้ก็เพิ่งจะไปตามหาเสื้อผ้าที่ส่งซักไว้ตั้งแต่วันเสาร์ที่แล้ว ...

จริงๆแล้วบล็อคนี้ควรจะออกมาเป็นลำดับที่ 3 แต่มันยาวมากแล้วก็ยังไม่มีเวลาเขียนให้จบซะทีก็เลยต้องพักไว้จนกลายเป็นลำดับที่ 4 ช่วงนี้มีเรื่องเยอะแยะที่อยากเล่าให้ฟัง และวันเมื่อวันที่ 21 มิถุนายน ก็ครบรอบหนึ่งเดือนพอดีที่มาอยู่ที่นี่ ฉลองวันครบรอบด้วยการทำงานทั้งวัน พอกลับถึงห้องก็หมดแรงพอดี ไม่มีอารมณ์จะกระดิกตัวไปไหนแม้แต่ข้าวมื้อเย็นก็ไม่ได้ทาน ตั้งแต่วันที่ 18-21 มิถุนายน ที่ผ่านมา มีกรุ๊ปของสถานทูตไทยมาพักที่โรงแรม จึงถือได้ว่าเป็นงานช้างงานแรกที่ต้อนรับ TGSM มือใหม่คนนี้เลยทีเดียว แถมยังโดนกดดันจากหัวหน้าว่า "ห้ามมี complain เด็ดขาด!" เอาล่ะสิ...เต็มที่ละกัน  วันที่ 18มิถุนายน เป็นการต้อนรับ aircrew จาก Thai Airforce คุณแอนนิต้าก็แต่งชุดไทยไปเต็มที่ โชคดีมากที่เพื่อนร่วมงานที่น่ารัก Ayaka ได้เตรียมคีย์การ์ดทั้งหมดไว้ให้แล้ว ไม่งั้นคงหัวฟู เพราะมีกันทั้งหมด 10 กว่าห้อง!! หน้าที่ของ TGSM เวลามีกรุ๊ปวีไอพีมาลง ก็คือ 1. Block ห้องตามรีเควส ว่าแขกท่านนี้มีความต้องการห้องแบบไหน ต้องจัดหาให้ได้ถูกต้อง (ถ้ามีขอห้องติดกัน ชั้นเดียวกัน ใกล้กัน หรืออะไรก็แล้วแต่ จะต้องจัดการให้ได้!) 2...

อยู่ที่นี่มาเกือบเดือนเพิ่งได้เจอซูเปอร์มาเก็ตที่ของถูกกว่าที่ๆไปประจำ ห้างและซูเปอร์ SM มันอยู่ฝั่งตรงข้ามโรงแรมพอดีเลยไปซื้อของที่นั้นทุกครั้ง หารู้ไม่ว่า Landmark ที่ห่างไปอีก 1 ห้างมีซูปเปอร์ที่ขายถูกกว่า อยู่ไปนานๆคงฉลาดขึ้นอีก...  โชคดีมากที่โรงแรมอยู่ใกล้ห้าง ต้องขอเรียงลำดับให้ฟังเลยว่ามีห้างอะไรบ้าง 1.SM 2.Glorietta(1-4) 3.Glorietta5 (แยกออกมาต่างหาก) 4.Landmark 5.Greenbelt(1-5) ทุกห้างมีทางเดินเชื่อมถึงกัน จึงทำให้ง่ายมากต่อการช้อปปิ้ง(สำหรับคนที่ชอบช้อปปิ้ง) แต่ต้องขอเตือนว่าถ้ามาช้อปปิ้งที่ฟิลิปปินส์ท่านอาจเกิดอาการหงุดหงิดใจได้ง่ายๆ เนื่องจากที่นี่ใช้พนักงานเปลืองมาก มีจำนวนพนักงานเยอะพอๆกับลูกค้า เมื่อเดินเข้าไปใกล้พนักงานจะรีบเดินเข้ามาหาทันที ปกติเป็นคนชอบเดินดูไปเรื่อยๆไม่ชอบให้ใครมายุ่งวุ่นวาย เมื่อมาเดินห้างที่นี่จึงเกิดอาการรำคาญได้ง่ายๆ แต่เมื่อใดก็ตามที่ต้องการถามเรื่องของ หันไปไม่มีใคร ดูเหมือนมันจะเป็นหลักการปกติของพนักงานห้างทุกที่... ยังไม่มีโอกาสได้ไปไหนไกลๆเพราะตารางงานที่ยาวถึง 6 วันต่ออาทิตย์ เมื่อวานน้องคนไทยที่ทำงานที่โรงแรมเหมือนกันบอกว่าถ้าจะไปไหนก...

เดินทางมาถึงมะนิลาในวันที่ 20 พค ตอนหกโมงครึ่งตามเวลาท้องถิ่น (เร็วกว่ากรุงเทพ 1ชั่วโมง) สนามบินระหว่างประเทศของเขาอารมณ์เหมือนสนามบินภูเก็ต ตรวจคนเข้าเมืองหน้าตาไม่ค่อยเป็นมิตรเลย มีคำแนะนำสำหรับนักเดินทางมือใหม่ เวลาเดินทางคนเดียวแต่งตัวให้ดูดีนิดนึง ถ้าแต่งตัวส่อไปในทางที่ไม่ดีเดี๋ยวจะยาว เดินทางคนเดียวบ่อยแต่ไม่เคยมีปัญหากับตรวจคนเข้าเมืองเลยสักที แล้วอีกอย่างก็คืออย่าทำตัวยุกยิกหลุกหลิกผิดสังเกต อันนี้ก็จะโดนอีกเหมือนกัน ผ่านออกมาด้านนอกอากาศร้อนวูบ หนีร้อนมาเจอร้อน ถ้าคนไม่ชอบหนาวน่าจะชอบ ค่าเงินที่นี่คือ 1บาท=1.30เปโซ(20/5/13) วันอื่นอาจมีการเปลี่ยนแปลงก็แล้วแต่ ใช้เวลาเกือบชั่วโมงกว่าจะถึงโรงแรมเพราะรถติดมาก! หนีรถติดไม่พ้นจริงๆ คนขับบอกว่าชั่วโมงเร่งด่วนก็ประมาณหนึ่งชั่วโมง ถ้าเวลาปกติก็ประมาณ 20 นาทีถึงโรงแรม นั่นหมายความว่ามันไม่ได้ไกลอะไรเลย! มาถึงโรงแรมก็มีคนรอรับซึ่งก็คือคุณนิดผู้ซึ่งทำงานกับดุสิตมาได้ 20กว่าปีแล้ว เป็นแม่ของทุกคนที่นี่ คอยให้คำแนะนำต่างๆอย่างดี จากนั้นก็ส่งไปห้องพัก  โชคดีมากที่ได้พักในโรงแรม กินอาหารได้ที่คอฟฟี่ช๊อปของโรงแรม 3 มื้อ ฟังดูอาจจะน่าเบื่...

A lot more like "Love": From workaholic to jobless...จากคนบ้างานสู่คนว่างงาน

I've been out of job for almost a month now. Most of people asked me why I quitted before I got a new job. What and how I can possibly put into words? It wasn't my intention to leave the job I love so much. It wasn't my intention to leave my beloved team. But once I reconsidered , it might be a good choice to leave at this time. Leave it now when all a good memories were still bright and beautiful, rather than when there's nothing nice to remember. For over 2 years of dedication, I admit that I might not be a good and nice team leader, I might not be a perfect person. I did mistakes but I tried my best and I worked hard. People would ask me what was my achievement during the time I worked there. I replied, the time when my staffs accepted me as their leader. I remember a day that one of my staff said to me with his angry tone, "You still have a lot to prove!". Until a day another one said, "I didn't like the way you worked before but I like you now....